Dat doe je niet elke dag, een 'in memoriam' schrijven over je moeder… Een spiritueel tijdschrift had me gevraagd om een stukje over haar te schrijven. Ze zou de eerste vrouwelijke geestelijk leraar zijn die in deze rubriek voorbij zou komen, vertelde de hoofdredacteur: het waren toch meestal mannen
Read MoreHij werd verwelkomd als iemand die iets kwam halen, maar hij kwam iets brengen! Zo gaan we dus om met wat ‘vreemd’ is. Zo gaan we dus om met wat weerloos is. Het westerse gevoel van superioriteit is zo sterk dat we zijn vergeten wat werkelijk van waarde is.
Read MoreMijn kinderen leggen tekeningen in de kist. Er staan eenhoorns en paarden op en ‘gecondoleert’ en een regenboog. Ze vinden het eng en ze zijn ook nieuwsgierig. ‘Zou hij nog op kunnen staan?’ vraagt Jana. ‘Mag ik hem aanraken?’, vraagt Eva. Jana en Eva zijn allebei verbaasd dat hij nog een lichaam heeft.
Read MoreIk knielde neer, pakte zijn hand en bad voor hem. Ik werd overspoeld door zoveel gevoelens, berouw, mededogen, verdriet, vrede en vooral, dat ene gevoel dat alle andere gevoelens overstijgt en in zich opneemt: liefde.
Read MoreDit keer won het onrecht niet. In die zin was deze ervaring zelfs helend. Ik hoefde mezelf niet te bewijzen. Dat ik zuivere intenties had bewees zichzelf doordat Moussa terugkeerde.
Read MoreZijn broer liep naar het bed waarop Moussa was gestorven en raakte het op verschillende plekken aan. Hij bleef bidden en knielen. Chadim en ik stonden geroerd in de deuropening.
Read More‘Ik zie twee mensen die de dood recht in de ogen kijken en ermee leven. Van dag tot dag. Van moment tot moment’, schreef ik. Ik liet het aan mijn tante lezen en ze antwoordde: ‘Hij kijkt de dood niet recht in de ogen, hij ís met wat ís. En wij kijken het leven nu juist ‘rechter’ aan dan ooit tevoren.’
Read MoreIk verwachtte niet dat iemands aanwezigheid er nog zo sterk zou zijn na zijn overlijden. En zeker verwachtte ik geen paranormaal-achtige ervaring.
Read MoreVoor ons gevoelige zielen is het leven in Babylon system (zo noemen rasta's het kapitalistische systeem) hard. De enige manier om er je weg in te vinden is door er je eigen authentieke antwoord op te geven. Zelfexpressie bevrijdt.
Read More‘Je wordt geboren en je sterft en daartussenin leef je.' Het lijken eenvoudige woorden, maar het is zo waar en noodzakelijk om het je te herinneren: Het leven is vluchtig, een golf op de zee, een oog dat knippert, een overvliegende vogel, een Senegalees die een kilo limoenen koopt. Het komt en het gaat en zolang het er is, lijkt het alles wat er is. Zolang het duurt is het de hoofdact, de enige werkelijkheid. Maar het duurt maar zo kort.
Read MoreOp een koude grauwe oktoberdag reden mijn ouders en ik naar Schiphol om Moussa op te halen. Maar Moussa was nergens te bekennen.
Read MoreIk voelde de koude en hardheid in mijn hart en was verbaasd dat ik dit al die jaren met me mee had gedragen. De dood bracht me in aanraking met verwaarloosde en vergeten delen van mezelf. Alsof ik in een breiwerk allemaal steken ontdekte die ik onderweg had laten vallen, en nu de kans kreeg om het weefsel te herstellen. Nooit geweten dat rouwen zo ver gaat.
Read MoreVanaf het moment dat de politie belde met het bericht dat Moussa dood was, ging er een knop om. De functie 'first things first' ging aan en verder was er niets meer. Maar, poeh, je wordt ook wel verondersteld om die knop om te kunnen zetten..
Read MoreOp donderdag 21 juni vond mijn zoon Chadim zijn vader Moussa dood in bed, in zijn huis in Amsterdam Bos en Lommer. Moussa was in zijn slaap overleden, waarschijnlijk een hartstilstand. Vanaf dat moment zaten we in een onwerkelijke werkelijkheid waarin alles week voor wat het belangrijkste was.
Read More
