Als je afstand houdt dan kies je voor angst, en als je lekker je eigen gang gaat en daarmee anderen in gevaar brengt (en dus voor angst zorgt) dan kies je voor liefde???
Read More
Laten mensen nu hun ware gezicht zien en waren ze altijd stiekem al samenzweringsdenkers, of zijn ze het geworden in deze turbulente tijd? In elk geval lijkt het uur van de waarheid te zijn aangebroken en wordt zichtbaar hoe mensen in onzekere tijden reageren.
Read More
Mijn moeder zei steeds (als we weer voor de zoveelste keer hadden uitgelegd wat corona is): ‘Wat gaat het toch allemaal snel ineens.’ En: ‘Ja, dan gaat het alleen nog maar om wat er echt toe doet.’
Read More
Een wereld gebouwd op het laten draaien en groeien van de economie is instabiel. Hoe reageren we als de luchtbel barst? Met paniek of met een call for peace?
Read More
Een goede vriend vertelde dat hij heel lang boos was geweest op een collega die hem had bedrogen. ‘Je wás niet boos, je bent nog steeds boos’, liet mijn moeder hem weten.
Read More
Waarom moet het einde van het leven (de ouderdom met de ziektes die daarbij kunnen ontstaan) worden uitgebannen en uitsluitend als een verschrikkelijk noodlot worden gezien? Mijn ouders vergelijken hun leven niet met het leven wat ze anders zouden kunnen hebben, nee ze zijn mét het leven dat ze hebben.
Read More
Het voelt gek om geld te krijgen om te zorgen voor iemand van wie ik houd. Maar het schept veel ruimte. Want nu kan ik tijd vrijmaken om mijn moeder vaker te zien en kan ik mijn vader eindelijk op structurele basis helpen.
Read More
Op de momenten dat ik overweldigd word door de lelijkheid die we met elkaar hebben gecreëerd, schaam ik me om mens te zijn, en voel ik me schuldig dat ik bijdraag aan de vernietiging van de aarde doordat ik mens ben.
Read More
Het is zo tegenstrijdig. Het ego blijft maar de wortel voorhouden van verlichting in de toekomst. Van een ideale werkelijkheid zonder stress of moeilijkheden. Terwijl verlichting juist all-inclusive in het nu is.
Read More
Ik knielde neer, pakte zijn hand en bad voor hem. Ik werd overspoeld door zoveel gevoelens, berouw, mededogen, verdriet, vrede en vooral, dat ene gevoel dat alle andere gevoelens overstijgt en in zich opneemt: liefde.
Read More
Voor ons gevoelige zielen is het leven in Babylon system (zo noemen rasta's het kapitalistische systeem) hard. De enige manier om er je weg in te vinden is door er je eigen authentieke antwoord op te geven. Zelfexpressie bevrijdt.
Read More
‘Je wordt geboren en je sterft en daartussenin leef je.' Het lijken eenvoudige woorden, maar het is zo waar en noodzakelijk om het je te herinneren: Het leven is vluchtig, een golf op de zee, een oog dat knippert, een overvliegende vogel, een Senegalees die een kilo limoenen koopt. Het komt en het gaat en zolang het er is, lijkt het alles wat er is. Zolang het duurt is het de hoofdact, de enige werkelijkheid. Maar het duurt maar zo kort.
Read More
Op een koude grauwe oktoberdag reden mijn ouders en ik naar Schiphol om Moussa op te halen. Maar Moussa was nergens te bekennen.
Read More
Ik voelde de koude en hardheid in mijn hart en was verbaasd dat ik dit al die jaren met me mee had gedragen. De dood bracht me in aanraking met verwaarloosde en vergeten delen van mezelf. Alsof ik in een breiwerk allemaal steken ontdekte die ik onderweg had laten vallen, en nu de kans kreeg om het weefsel te herstellen. Nooit geweten dat rouwen zo ver gaat.
Read More
De koelte, het duister, het door en door oude, de diepe gesprekken, het donkere zachte stemgeluid, de prachtige dreads en gekleurde gewaden, de smaak van de extreem sterke groene thee met heel veel suiker, ik werd helemaal ondergedompeld in het mysterie zelf.
Read More
Vanaf het moment dat de politie belde met het bericht dat Moussa dood was, ging er een knop om. De functie 'first things first' ging aan en verder was er niets meer. Maar, poeh, je wordt ook wel verondersteld om die knop om te kunnen zetten..
Read More
Op donderdag 21 juni vond mijn zoon Chadim zijn vader Moussa dood in bed, in zijn huis in Amsterdam Bos en Lommer. Moussa was in zijn slaap overleden, waarschijnlijk een hartstilstand. Vanaf dat moment zaten we in een onwerkelijke werkelijkheid waarin alles week voor wat het belangrijkste was.
Read More
Wat is er nou werkelijk belangrijk, als je leven ook zo voorbij kan zijn?
Read More