Op stap met mijn kleine leermeester

Het is wel even omschakelen.. De week verloopt anders dan gepland, want Eva is ziek. In plaats van lekker eerst naar yoga en dan schrijven, zit ik nu op maandagochtend met Eva in de auto, onderweg naar de dokter (we zitten bij de enige antroposofische huisartsenpraktijk van Utrecht en die zit aan de andere kant van de stad).

 Er is een wegomlegging, dus we zijn maar net op tijd. Onderweg vanaf de parkeerplaats is het onmogelijk om te haasten. Eva is helemaal blij van alle mooie bloemen die ze tegenkomt. Als ze dan ook nog een lieveheersbeestje ontdekt is haar geluk compleet.

We moeten twintig minuten op de dokter wachten en op de terugweg heb ik weer haast, nu vanwege de parkeermeter. Maar in plaats van door te lopen gaat Eva op zoek naar haar lieveheersbeestje. ‘Slow down’, denk ik en ik zoek met haar mee. Als ze er op dezelfde plek nu twee vindt, ontploft ze van blijdschap. Zo aandoenlijk, haar zieke koppie, tegelijk bleek en stralend….

De rest van de dag heeft ze het nog vaak over de lieveheersbeestjes. En ik verwonder me over kinderen en hoe ze intens kunnen genieten van de kleine dingen. De kleine dingen die uiteindelijk de grote dingen zijn, want wat is er anders dan dit kleine wonderbaarlijke en dus grootse moment? Eva, yoga en schrijven, het is allemaal nu.