De scherpte die bij haar karakter hoorde werd door de ziekte uitvergroot. Ze was altijd al recht voor zijn raap. Een liefhebber van de waarheid. Mijn favoriete, meest typerende uitspraak van haar van de afgelopen jaren was dan ook ‘de werkelijkheid van de werkelijkheid’. Ze kon er niet tegen als mensen om dingen heen draaiden of een masker opzetten en een rol speelden
Read More‘Ik ben bang’, zegt mijn moeder als we over straat wandelen. ‘Oh echt, wat is er aan de hand?’, vraag ik om haar gerust te stellen, terwijl ik natuurlijk allang weet waar dit over gaat. ‘Ja, stel je voor dat ik hem niet meer vind. Of dat hij weg is.’
Read More‘Heel erg leuk’, zegt mijn moeder enthousiast tegen de serveerster. Aarzelend en een beetje geschokt kijkt ze mijn moeder aan. Wat moet ze hier nou op zeggen?
Read MoreOm de paar minuten vraagt mijn moeder waar Hans is. ‘Hij is in zijn werkkamer aan het schrijven’, antwoord ik. ‘Hij komt zo weer.’ ‘Ja, dat zeggen ze allemaal’, reageert ze geagiteerd.
Read More‘Nee, dat geloof ik niet hoor, dat ik doodga’. Ze ontkent vaak dat ze ziek is en vindt het vervelend als we erover praten. ‘Maar ik ben er wel mee bezig’, zei ik tegen mijn moeder, ‘ik ben voortdurend afscheid van je aan het nemen.’ ‘Ik ook’, vulde mijn vader aan.
Read MoreWaarom moet het einde van het leven (de ouderdom met de ziektes die daarbij kunnen ontstaan) worden uitgebannen en uitsluitend als een verschrikkelijk noodlot worden gezien? Mijn ouders vergelijken hun leven niet met het leven wat ze anders zouden kunnen hebben, nee ze zijn mét het leven dat ze hebben.
Read MoreAl was ze allang vergeten wat er was voorgevallen, ze wist nog wel dat er iets was voorgevallen…
Read More‘Ik zie twee mensen die de dood recht in de ogen kijken en ermee leven. Van dag tot dag. Van moment tot moment’, schreef ik. Ik liet het aan mijn tante lezen en ze antwoordde: ‘Hij kijkt de dood niet recht in de ogen, hij ís met wat ís. En wij kijken het leven nu juist ‘rechter’ aan dan ooit tevoren.’
Read MoreEr gingen uren voorbij, waarin een belangrijk element uit ons leven werd gedestilleerd tot een beeld dat de wereld in zou gaan.
Read MoreDe ziekte van het vergeten. Langzaamaan verlies je meer en meer je herinneringen, je gevoel van identiteit, je referentiekaders. Je verdwaalt op straat en in je geheugen.
Read MoreWat er overblijft is een immense ruimte, de onveranderlijke aard achter je gedachten, het naakte gewaarzijn.
Read More